xudavənd — f. 1) rəis, başçı; 2) ağa, başçı, ərbab; 3) Allah, Tanrı. Xudavəndi aləm «dünyanın ağası» Allah, Tanrı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xudavənda — f. ay Allah ay Tanrı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xudavəndgar — f. hakimlərə, hökmdarlara verilən ad … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xudavəndgara — f. ey hakim ey hökmdar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
beyt — ə. 1) şerin mənaca əlaqəli iki misradan ibarət hissəsi; 2) iki misradan ibarət şeir ə. ev, bina. Beyti xudavənd Allahın evi; Kəbə; beyti mə’muri «abad bina, tikili ev» (Kə’bə nəzərdə tutulur) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
xunkar — f. «xudavəndigar» sözünün qısaldılmış forması olub, keçmişdə Türkiyə sultanlarına verilən ad; m. sultan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
behişt — is. <fars.> 1. Dini etiqadlara görə, bu dünyada savab iş görmüş adamların axirətdə səadət içərisində yaşayacaqları yer; cənnət. <Xortdan:> Pərvərdigara, belə müqəddəs kişi cəhənnəmə düşəndə bəs behiştə kim göndəriləcək? Ə. H.. 2. məc … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
evyıxan — is. Başqasını bədbəxt edən, başqasına hər cür pislik etməyə çalışan adam; mərdimazar. Məşhur məsəldir ki, düşər qarə gəzən kəs; Evyıxanın evin yıxar, əlbəttə, xudavənd. Q. Z … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şəhadət — is. <ər.> 1. Şahidlik. <Ağa Salman:> . . Gedim, sərbazları görüm, əhvalat xəbər alım ki, mürafiə vaxtında şəhadətlərini əda etsinlər. M. F. A.. // Dəlalət, sübut. Xəlqə şərh etmək qəmi hicrin nə hacətdir mənə; Laləvəş sinəmdəki dağlar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əcz — is. <ər.> klas. Acizlik, iqtidarsızlıq. Əcz ilə dedi ki: «Ey xudavənd; Şahənşəhiadilü xirədmənd!» F.. <İblis Arifə:> . . Əzizim, çocuq olma! Arif! Mana bax, əczi burax, hissə qapılma. H. C.. . . Sitarə Mənsurun əlini əcz ilə tutub… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
